آدمی ناسپاس است!

بسم الله

سلام... برای بار چندم ، دلم درد گرفت و تا پشت درب اتاق عمل رفتم و عمل نشدم!
گفتن آپانتیس هست بعد گفتن نیست!... یه پسرکی هم کنار تخت من بود که حالش خیلی خرابتر از من بود ، دکتر بهش گفت باید تحالت (تحال رو اینجوری مینویسن یا تهال؟ یا طهال؟ یا طحال؟ یا تحال؟ یا... بگذریم!)  رو در بیاریم... بعد هم گفت که من شیفتم تمومه ، دکتر بعدی که اومد ، برات درش میاره... دکتر بعدی که اومد گفت تحالت ( تهال؟ طهال؟ تحال؟.....) هیچیش نیست! کی گفته درش بیاری؟؟!!
با خودم گفتم خدا بخیر بگذرونه!... اینجا دیگه کجاست؟!
راستی ، گفتم خدا!
واقعا یاد خدا توی سختی ها چه حالی میده... از ته ته دله!... ولی چه فایده؟ بعدش که خوب شدیم ، انگار نه انگار خدایی هم هست...

وَإِذَا غَشِیَهُم مَّوْجٌ کَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ وَمَا یَجْحَدُ بِآیَاتِنَا إِلَّا کُلُّ خَتَّارٍ کَفُورٍ
و چون موجهای عظیم همانند ابرها آنها را فرو پوشد ، خدا را از روی اخلاص در دین بخوانند و چون نجاتشان دهد و به خشکی برد ، برخی به عهد خویش وفاکنند و جز غداران کافر نعمت ، آیات ما را انکار نکنند

یعنی میشه این احساس نیاز و هیچ بودن در برابر خدا و قادر مطلق بودن خدا رو در همه شرایطی درک کنیم؟ اصلا بیماری ها ، یه وسیله هست که خدا به بهونه اون ، ما رو یاد خودش بندازه!!! واقعا خدایی به این مهربونی ، جایی سراغ دارین؟ ولی ما بعد از اتمام یه بیماری سخت میگیم ، خدایا زحمت نکش! خودم خوب شدم!!!
اگه به زبون نیاریم ، مطمئنا در عمل به تمام جهانیان ثابت میکنیم که ما خدا رو وقت نیاز میخوایم!
میگی نه؟! خدا خودش بهتر از همه ما این نکته رو میدونه برای همینه که توی قرآن میفرماید: